Załóżmy, że do rejestracji sygnałów wodoru wykorzystuje się spektrometr 600 MHz. Spektrometr skonfigurowano w taki sposób, aby wartość BF1 wynosiła 600,13 MHz (w przypadku spektrometru 500 MHz wartość BF1 wynosi zazwyczaj 500,13 MHz, dla spektrometru 400 MHz BF1 wynosi 400,13 itd.).

Jeśli ustawiono wartość zero parametru O1, wtedy: SFO1 = 600,13 + 0 = 600,13 MHz

W ten sposób środek widma znajduje się przy 600,13 MHz. Jeśli ustawiono wartość parametru SWH 20 kHz, widmo powinno przypominać pokazane poniżej.

 

Z tego widma hipotetycznego wynika niewątpliwie, że wszystkie sygnały NMR znajdują się przy końcu zakresu widmowego o wysokiej częstotliwości. Ponadto jest możliwe, że niektóre sygnały znajdują się powyżej 600,14 MHz. Oznacza to, że sygnały te wykraczają poza zakres widmowy, zostały odfiltrowane i nie nastąpiła ich rejestracja. Aby sprawdzić, czy takie sygnały występują, dostępne są dwie możliwości:

W tym konkretnym przykładzie wszystkie wykryte sygnały znajdują się w obszarze 600,138 MHz, dlatego należy wyśrodkować widmo według tej wartości.

=> SFO1 = 600.138 = BF1 + O1

=> 600.138 = 600.13 + O1

=> O1 = 0.008 MHz = 8 kHz

W związku z tym, jeśli ustawi się częstotliwość przesunięcia 8 kHz, okno zostanie przesunięte i będzie miało postać jak na rysunku poniżej.

 

Z powyższego rysunku wynika, że sygnały NMR emitowane przez protony znajdujące się w hipotetycznej próbce zajmują jedynie część zakresu widmowego. W związku z tym szerokość widmową można zmniejszyć bez utraty istotnych danych. Jedną z zalet zmniejszenia parametru SW jest zwiększenie rozdzielczości widmowej. Z kolei wadą jest proporcjonalne zwiększenie czasu niezbędnego do rejestracji danych.

W rozdziale Wstępne informacje teoretyczne i terminologia podano, że przesunięcie chemiczne protonów rzadko przekracza 14 ppm. Odpowiada to wartości 8,4 kHz w przypadku spektrometru 600 MHz. Na rysunku poniżej przedstawiono hipotetyczne widmo wykreślone ponownie, w przypadku gdy wartość parametru SWH zmieszono z 20 kHz do 8,4 kHz.

 

Należy zauważyć, że wartość parametru SWH wykorzystywaną w konkretnym eksperymencie wyznacza jedynie badana próbka oraz konieczna rozdzielczość widmowa. Jeśli zastosuje się wartość 14 ppm w przypadku widm protonowych, większość sygnałów protonów zostanie wykrytych. Do szczegółowych badań konkretnego sygnału, jednak, wykorzystuje się znacznie mniejsze wartości SWH.

Na rysunku poniżej pokazano ogólne zasady wzajemnego oddziaływania parametrów SFO1, BF1 i O1 (w tym przypadku pokazano inną próbkę).